Klasyczne nity występują w postaci krótkiego pręta zakończonego z jednej strony występem (zwany łbem), a z drugiej częścią zasklepianą przy nitowaniu — zakuwką. Nitowanie to alternatywa dla spawania. Kiedyś było stosowane powszechnie m.in. przy konstrukcji mostów, statków itd.
Połączenia nitowane są wykorzystywane do łączenia szerokich, leżących na sobie blach, a także do zespalania części z materiału, które nie nadają się do spawania lub zgrzewania. Warto pamiętać przy tym, że tylko dobrej jakości nity będą zapewniać trwałe i solidne połączenia, cechujące się wysoką wytrzymałością na obciążenia.
Wyróżniamy następujące połączenia nitowane:
- połączenia stałe w konstrukcjach stalowych budynków, w budowie żurawi i mostów
- połączenia stałe i szczelne w budowie kotłów
- połączenia sczepne pokryć blaszanych w budowie pojazdów
Rodzaje nitów ze względu na kształt:
- nity pełne z pełnym sworzniem
- nity drążone
- nity rurowe z pustym sworzniem
- nitokołki
- nity „ślepe” (jednostronnie zamykane)
Na czym polega nitowanie?
Nitowanie nie jest czynnością skomplikowaną. Potrzebujemy do tego nitownicy, nitów i wiertarki. Jeśli łączymy np. blachy, najpierw powinniśmy wywiercić otwór o średnicy nitu. Następnie wkładamy w otwór nit, który musi wyróżniać się odpowiednią długością, by swobodnie przeszedł przez oba łączone elementy. Wystający z nitu koniec druta wkładamy do nitownicy, zaciskamy jej ramiona. Wówczas nit formuje się sam.
Przy pomocy nitów możemy w prosty sposób wykonać np. altanę ogrodową. Połączenie nitowe jest nierozłączne, trwałe i solidne. Chcąc w przyszłości rozłączyć dwa znitowane elementy, należy rozwiercić nity. W przypadku tego rodzaju działań najlepiej sprawdzą się nity zrywalne, które różnią się pod względem typu, materiału, kształtu łba, zastosowania (np. (uniwersalne, chroniące przed wodą, do miękkich materiałów itp.).
